Μια ιστορία
Αύγουστος. Ο ήλιος ξεκίνησε αργά- αργά το ανέβασμά του ζεσταίνοντας την πλάση αλλά και τις καρδιές των κυνηγών. Έφερνε βλέπετε την έναρξη της νέας κυνηγετικής χρονιάς. Ήταν η πρώτη μέρα μετά από ένα εξάμηνο προσμονής. Προσμονής γλυκιάς σαν του ερωτευμένου για την αγαπητικιά του. Την νοιώθει που πλησιάζει και ένα ρίγος τον διαπερνά.Περιμένει το πορτοκαλί χρώμα του ήλιου στον ορίζοντα και αναγαλλιάζει στην θωριά του, όπως ακριβώς θα αναγάλλιαζε βλέποντας την φιγούρα του κορμιού της να στρίβει στην γωνία. Αισθάνεται την φύση να τον αγκαλιάζει και τα κλαράκια που τον ακουμπούν σαν τα δάχτυλά της που τον χαιδεύουν. Ξέρει ότι η πολυπόθητη ώρα έφτασε και η στέρηση κάνει απλώς την απόλαυση μεγαλύτερη.
Πριν καλά- καλά το καταλάβει οι φιγούρες των δέντρων καθαρίζουν και το βρεγμένο (από την υγρασία της νύχτας) τριφύλλι αρχίζει να αχνίζει στην θωριά του ήλιου.Το βλέμμα ψάχνει τον ορίζοντα. Οι γνώριμες σιλουέτες τους δεν θα αργήσουν να φανούν. Νά ΄τα, έρχονται. Μιά πεντάδα σχίζει τον αέρα με περισσή χάρη και γρήγορα σπαστά φτερουγίσματα.Θα περάσουν κοντά μου, δεν θα περάσουν ; Ότι και να γίνει μόνο το πέταγμά τους φτάνει για να σε αποζημίωσει.
Τα τρυγόνια, οι φτερωτοί μετανάστες, πρόσκαιροι καλοκαιρινοί παραθεριστές, ετοιμάζονται για το ταξίδι της επιστροφής. Καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής, προετοιμαζόμενα όπως εμείς ετοιμάζουμε τις αποσκευές μας. Έχοντας έτσι αρκετά αποθέματα λίπους, από την καλοπέραση που τους προσέφεραν τα εργατικά χέρια, της αγροτικής γης αποφασίζουν να αλλάξουν "τραπεζοκόμο", αναζητώντας τον νοτιότερα, ώσπου να δουν την άσπρη του κελεμπία και το τουρμπάνι στο κεφάλι.
Κάπου στην διαδρομή αυτή στους σταθμούς και στις στενωπούς, τα περιμένουμε και εμείς να εισπράξουμε λίγο φόρο από την φετεινή σοδειά.
Αν μάλιστα είμαστε αρκετά τυχεροί και βρεθούμε σε κύριο σταθμό αναχώρησης μπορεί ο φόρος αυτός να μας κάνει να αισθανθούμε περήφανοι αποτυπώνοντας την σκηνή και σε φωτογραφικό ντοκουμέντο. Είναι το πειστήριο που θα δείχνουμε στους φίλους μας για τις σκοπευτικές μας ικανότητες, στον ταχύτατο μικρό αυτό στόχο. Όλα αυτά όμως είναι δευτερέυοντα και θέμα συγκιριών. Τις επιτυχίες διαδέχονται οι αποτυχίες και τανάπαλιν.Το σύνολο των θηραμάτων δεν είναι ποτέ το ζητούμενο για ένα κυνηγό. Η ένταξη στην φύση και τους ρυθμούς της, καθώς και η αναζήτηση και συνάντηση του θηράματος ήταν και θα είναι η γοητεία του κυνηγίου.
Η φύση, η πλανεύτρα αυτή, όταν βρίσκεσαι στην αγκαλιά της σε μαγεύει και σε κάνει πάντα δικό της.Ειδικά κάποιους από εμάς που την έχουν στερηθεί μεγαλώνοντας στο τσιμέντο και παίζοντας μπάλλα στην άσφαλτο. Τώρα που πέρασαν τα χρόνια και δεν παίζουμε και μπάλλα, όποτε μπορούμε πρασπαθούμε να ξεφύγουμε από το σφιχταγκάλιασμα της μεγαλούπολης, τρυπώνοντας στην αγκαλιά της μεγάλης μας φιλενάδας της φύσης. Έχει αυτή τους τρόπους της να μας αποζημιώνει,να μας δυναμώνει, να ξαναγεμίζει τις μπαταρίες μας όπως συνηθίζουμε να λέμε οι νεότεροι. Αυτό άλλωστε δεν είναι που επιδιώκει ο καθε ένας από εμάς στις εξόδους του;
Καλές εξόδους λοιπόν, καλή δύναμη και μία όμορφη κυνηγετική χρονιά.
Ο φίλος σας, Τάσος
